10 τρόποι για να διαχειριστείτε τη συμπεριφορά του παιδιού σας

Πόσες φορές νιώσατε παράξενα/αμήχανα/άσχημα όταν αναγκαστήκατε να φερθείτε παραπάνω από το συνηθισμένο αυστηρά στο παιδί σας, μπροστά σε κόσμο; Πόσες φορές θυμηθήκατε τους δικούς σας γονείς όταν απειλήσατε το παιδί σας με τιμωρίες για τη ζωηρότητα και τις σκανταλιές του;

Το να είσαι γονέας είναι πάντα μια πρόκληση, αλλά το να διαχειριστείς το παιδί σου μπροστά σε κόσμο, ακόμα κι αν είναι μια οικογενειακή εκδήλωση, μπορεί να είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή.

Όχι απλά πρέπει να είμαστε έξτρα δημιουργικοί για να βοηθήσουμε το παιδί να μην ενοχλεί, να μην είναι ζωηρό, πρέπει και να το κάνουμε μπροστά σε κοινό! Ένα κοινό που φοβόμαστε να μη μας κρίνει σαν κακούς γονείς. Δεν έχει σημασία αν είναι οι παππούδες ή οι πελάτες του σούπερ μάρκετ που μας κρίνουν, αν ήαμσταν καλοί γονείς δεν θα χρειαζόταν να σκεφτούμε καν αν είμαστε τα παιδιά μας μας «καβαλάνε» ή αν τα καταδυναστεύουμε. Σωστά;

Όχι, αγαπητοί γονείς, τελείως λάθος! Ακόμα και για τα ευπροσάρμοστα παιδιά, που έχουν γονείς που όλοι θα θαυμάζαμε, έχουν τις κακές τους στιγμές. Και να ξέρετε ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε σαν γονείς είναι να μην πράττουμε ανάλογα με το ποιος είναι μπροστά. Αντιθέτως πρέπει να χτίζουμε τη σχέση μας με το μικρό μας, ως μια σχέση εμπιστοσύνης και όχι απόδειξης ότι είμαστε ρομπότ.

Θα συμπεριφερόταν καλύτερα το παιδί σας αν ήσασταν πολύ αυστηροί; Μπορεί, ναι. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δεν ελέγχουμε για πάντα τα παιδιά μας. Φυσικά, πρέπει να θέτουμε όρια αλλά χωρίς να καταφεύγουμε στην τιμώρηση.  Αντί να το απειλήσετε με τις επιπτώσεις, δε θα θέλατε να αντιλαμβάνεται πως θα πρέπει να συμπεριφέρεται και να το κάνει με τη θέλησή του;

Παρακάτω θα βρείτε το πώς.

1. Πρώτα οι βασικές ανάγκες.

Να προνοείτε. Μην παίρνετε παντού ένα παιδί που πεινάει ή είναι κουρασμένο. Ακόμα κι αν βγαίνετε για φαγητό, πάρτε μαζί σας σνακς για την περίπτωση που αργήσετε να εξυπηρετηθείτε. Αν είστε στο σούπερ μάρκετ, πηγαίνετε πρώτα στα προιόντα που θα αφήνατε το παιδί σας να φάει και διαλέξτε ένα σνακ για εκείνο για όσο εσείς θα ψωνίζετε. Πριν πάτε στη γιαγιά, αφήστε το παιδί σας να τρέξει λίγο και χαμογελάστε μαζί του. Όσο πιο συνδεδεμένο νιώθει μαζί σας, τόσο πιο ήρεμο θα είναι.

2. Προετοιμάστε το παιδί σας.

Εξηγήστε, ακόμα και σε ένα μωρό, τι θα συμβεί. Περιγράψτε του τι θα κάνετε και πως περιμένετε να συμπεριφερθεί εκεί που θα πάτε. «Όταν μιλάει κάποιος, περιμένουμε ήσυχα να τελειώσει πριν πούμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας».

3. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να «βοηθήσει» την κατάσταση.

Περιγράψτε του το μέρος που θα επισκευθείτε και συζητήστε μαζί του πως θα μπορούσε να βοηθήσει να πάνε όλα καλά. « Στο εστιατόριο που θα πάμε, οι σερβιτόροι μεταφέρουν φαγητό σε δίσκους που μπορεί εύκολα να αναποδογυρίσουν. Πώς Μπορούμε να τους βοηθήσουμε να κάνουν τη δουλειά τους πιο εύκολα και να μη ρίξουν κάτω το φαγητό;». όταν συζητάτε για επισκέψεις σε συγγενείς και φίλους, μπορείτε να παίξετε παιχνίδι ρόλων για το πώς θα το χαιρετήσουν και αποχαιρετήσουν για να μη νιώσει αμήχανα.

4. Να είστε εκεί για το παιδί σας.

Πολύ συχνά τα παιδιά «ξεφεύγουν» όταν νιώθουν ότι η προσοχή σας είναι αλλού. Αυτά τα κάνει συνήθως να νιώθουν μια μικρή ανασφάλεια, οπότε ψάχνοντας για επιβεβαίωση συμπεριφέρονται περίεργα. Για παράδειγμα, σε ένα ταξίδι, το παιδί σας θα παραμείνει ήσυχο και ήρεμο αν επικοινωνείτε συχνά μαζί του.

5. Βρείτε έναν τρόπο να συμμετάσχει το παιδί σας στην κάθε δραστηριότητα.

Δεν είναι φυσιολογικό για ένα παιδί να κάθεται ήσυχα να σας παρακολουθεί λες και είστε ταινία κινουμένων σχεδίων. Θέλει και πρέπει να μαθαίνει τον κόσμο γύρω του εξερευνώντας τον. Οπότε, δώστε του την ευκαιρία να το κάνει όποτε μπορεί και ρωτήστε το για διάφορα πράγματα. .Σε ένα μαγαζί με εξαρτήματα, ας πούμε, μπορείτε να το ρωτήσετε «αυτή η βίδα είναι τόσο μικρή, για τι να χρησιμεύει πιστεύεις;», αφήστε το να πληρώσει στο ταμείο, βάλτε φαντασία. Μπορεί να χρειαστείτε περισσότερο χρόνο αλλά θα φέρετε εις πέρας τις υποχρεώσεις σας με ένα παιδί χαρούμενο και όχι παραπονεμένο.

6. Όταν το παιδί σας κουράζεται, μην το αγνοείτε.

Οι περισσότεροι αγχωνόμαστε και προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα πιο γρήγορα. Λέμε «τελειώνουμε, κάνε λίγο υπομονή». Αλλά ένα παιδί δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Θέλει τη βοήθειά μας να αντιληφθεί τι συμβαίνει. Οπότε, αντί να τρέξετε, πάρτε μια βαθειά ανάσα και επιβραδύνετε λίγο τους ρυθμούς σας. Επανασυνδεθείτε με το παιδί σας, κάντε το μια αγκαλιά, κοιτάξτε το στα μάτια, τραγουδήστε του. Αυτό μπορεί να σας δώσει λίγο παραπάνω χρόνο για να κάνετε τις δουλειές σας.

7. Αναγνωρίστε και διαχειριστείτε τις ορμές του παιδιού σας.

«Θες να τρέξεις! Πάμε λίγο έξω να τρέξεις και όταν γυρίσουμε θα δοκιμάσουμε να περπατήσουμε σε έναν άλλο διάδρομο του μαγαζιού». Αλλάξτε το βήμα σας για να κάνετε το παιδί σας να γελάσει. Το γέλιο ηρεμεί και φέρνει θετική ενέργεια.

8. Ακούστε το παιδί σας και προσπαθείστε να καταλάβετε ποιο είναι το πρόβλημα, πριν πάτε να το λύσετε.

Όταν το παιδί σας νιώθει ότι το ακούτε και του δίνετε σημασία, είναι μεγαλύτερες οι πιθανότητες να ηρεμήσει.

«Φαίνεσαι θυμωμένος/η.. Τι συμβαίνει;.. Θύμωσες γιατί ο ξάδερφός σου είπε… Αυτό είναι ένα δύσκολο πρόβλημα.. Εσύ θες αυτό και ο ξάδερφός σου θέλει εκείνο.. Πώς θα μπορούσα να σε βοηθήσω;»

9. Όταν είναι εφικτό, θέστε τους κανόνες ακόμα κι αν το παιδί σας αντιστέκεται.

Όταν το παιδί σας ουρλιάζει «ΜΑ ΘΕΛΩ το γλειφιτζούρι, ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ», φυσικά αντιλαμβάνεστε πόσο πολύ το θέλει. Αυτό δε σημαίνει ότι θα το αγοράσετε, εκτός αν αυτό κάνετε κάθε φορά. Αντιθέτως, καταλαβαίνετε την ανάγκη του και στρέφεται την προσοχή του σε κάτι άλλο που θα θέλατε να φάει. Μπορεί να δυσανασχετήσει τις πρώτες φορές, ίσως και να ξεσπάσει τόσο άσχημα που να πρέπει να φύγετε από το μαγαζί. Αλλά, αναπόφευκτα θα μάθει, ότι δεν θα του αγοράσετε το γλειφιτζούρι, αλλά ότι μπορεί να διαλέξει όποιο φρούτο θέλει.

10. Ηρεμήστε το εαυτό σας.

Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ δύσκολα στο να τα διαχειριστούμε. Δεν υπάρχει καμία ντροπή στις ανάγκες τους, όμως. Η μόνη ντροπή είναι να αντιμετωπίζετε τη συμπεριφορά τους σαν τον γονέα που δεν θα θέλατε να είστε. Όταν αντιλαμβάνεστε κάτι τέτοιο, σταματήστε, πάρτε μια βαθιά ανάσα, χαμηλώστε τους τόνους. Σκεφτείτε «δεν είναι παράξενο αυτό που συμβαίνει, είναι παιδί και συμπεριφέρεται σαν παιδί, χρειάζεται τη βοήθειά μου».